|
Řekli mi jednou, ať svůj smysl pro krásu
Dokážu kresbičkou Pegasa z ánfasu
Nevládnu tužkami snad bych jej znesvětil
Dlouho jsem přemýšlel a pak jsem odvětil
Kreslit ho nemohu, sám nevím čím to je
Málokdy zavítá do mého pokoje
Cesta je klikatá, cíl není jasný
Ten kůň má sílu, ten pták je krásný
Jen jednou zkoušel jsem chytnout ho do lasa
Řekl mi, ty hloupý chceš chytit Pegasa
Vždyť nevíš, zda je víc ptákem či koněm
Kdybys ho uvázal, bylo by po něm
Nechci ho nachytat, už mě to neláká
Chápu ho, vždyť má jak já srdce tuláka
Vznáší se mou myslí jak hezká věta
Tak ať se vznáší dál do konce světa
|
Spytano mnie kiedyś bym piękno okazał
Rysując z profilu obrazek pegaza
Nie władam kredkami, mógłbym go zeszpecić
Długo więc myślałem, by później powiedzieć
Nie mogę go rysować. Czemu? - sam nie wiem
W moim pokoju rzadko tak zjawia się
Droga jest niełatwa, cel tak niepewny
Ten koń ma siłę, ten ptak jest piękny
Starałem się złapać go na lasso tylko raz
Rzekł mi: Ty głupcze! Chcesz złapać pegaza
A nie wiesz, czy bardziej jest ptakiem czy koniem
Gdybyś go uwiązał, byłoby po nim
Już nie chcę go złapać, już mnie to nie nęci
Rozumiem go - ma jak ja serce włóczęgi
Jak piękne zdanie w mych myślach wciąż lata
Więc nadal niech wznosi się do końca świata
|
